Η συλλογικότητα σαλιγκάρι

Ποιοι είμαστε:

Το σαλιγκάρι είναι μια ομάδα ανθρώπων που δημιουργήθηκε στην Αθήνα το Μάρτη του 2009 από την ανάγκη συλλογικής διερεύνησης των δυνατοτήτων και των τεχνικών  της δόμησης με φυσικά υλικά.

 

Πως λειτουργούμε:

Ως βασικά εργαλεία μας επιλέγουμε την αυτομόρφωση και την συλλογική εργασία. Αυτό πραγματώνεται μέσα από πειραματισμούς, τη μελέτη της βιβλιογραφίας, μα πάνω από όλα την ανοιχτή επικοινωνία και την ελεύθερη ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών με άλλα άτομα και συλλογικότητες. Δεν θεωρούμε  τους εαυτούς μας ειδήμονες, αλλά αυτοδίδακτους χτίστες. Είμαστε αντίθετοι στη λογική των ακριβοπληρωμένων σεμιναρίων και την εμπορευματοποίηση οποιουδήποτε εργαλείου συλλογικής αυτάρκειας. Ως άτομα που αυτοδιαχειρίζονται την εργασία τους, θεωρούμε ότι οι γνώσεις θα πρέπει να μεταδίδονται ελεύθερα. Είμαστε πρόθυμοι να μοιραστούμε αυτές τις γνώσεις μέσα από οριζόντιες δομές, στα πλαίσια της κοινωνικής αλληλεγγύης χωρίς τη σχέση δασκάλου – μαθητή.

 

Γιατί φυσική δόμηση:

Η απεξάρτηση από το μπετόν…

Μετά τη βιομηχανική επανάσταση το φαινόμενο της ολοένα αυξανόμενης συρροής ανθρώπων στα μεγάλα αστικά κέντρα, και οι δομικές απαιτήσεις για μαζική στέγαση δημιούργησαν την ανάγκη εφεύρεσης και χρήσης νέων τυποποιημένων υλικών  που να μπορούν  να αντεπεξέλθουν  στην ταχύτητα, την παραγωγικότητα και το οικονομικό μοντέλο της οικοδομικής βιομηχανίας που επικράτησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του “πολιτισμένου” κόσμου. Η βιομηχανία αυτή εκτόπισε τις παραδοσιακές τεχνικές δόμησης που χαρακτήριζαν κάθε τόπο, υποβίβασε τη μαστορική τέχνη και την πρακτική της συλλογικής και αλληλέγγυας εργασίας. Ταυτόχρονα απομάκρυνε τον άνθρωπο από τα ίδια τα υλικά που παράγει ο τόπος του, γενικεύοντας τη χρήση των βιομηχανικών υλικών. Η στέγαση έγινε μια επιχείρηση που χρειάζεται απαραίτητα τις γνώσεις και την “έμπνευση” των ειδικών καθώς και έναν επαγγελματία εργολάβο.

 

Ο χρόνος είναι τώρα…

Σήμερα που η καπιταλιστική κρίση γιγαντώνεται και ο κόσμος όπως τον γνωρίζαμε σιγά σιγά καταρρέει, η ανάγκη να  ξεθάψουμε και να επαναοικιοποιηθούμε τα υλικά  που μας δίνει απλόχερα η γη είναι και πάλι επίκαιρη. Ξεκινώντας από το cob (δομικό υλικό που αποτελείται από πηλό, άμμο και άχυρο) θέλουμε να προχωρήσουμε στην διερεύνηση παραδοσιακών τεχνικών μέσω της παρατήρησης και συνάντησης με αυτούς που δεν τις έχουν ξεχάσει.

Οι τεχνικές αυτές ιδανικά προϋποθέτουν την χρήση πρώτων υλών από την γύρω περιοχή (πέτρες, ξύλα, αργιλόχωμα) και την συλλογική εργασία των χρηστών – χτιστών  της, δυο ρόλοι που ιδανικά ταυτίζονται. Υπό αυτούς τους όρους μειώνεται η επέμβαση μας στο περιβάλλον καθώς και το κόστος. Επιπλέον η σωματική επαφή με τα ίδια τα υλικά και η βιωματική σχέση που αναπτύσσεται σιγά σιγά δίνουν μεγάλη ευχαρίστηση και απεγκλωβίζουν τη φαντασία μας από τις κανονικότητες που επιβάλουν οι δομές των σύγχρονων πόλεων και ο σύγχρονος τρόπος κατασκευής.

Αν πάλι επιλέξουμε την εργολαβική κατασκευή το εργατικό κόστος γίνεται απαγορευτικό. Σε οποιαδήποτε περίπτωση ο χρόνος κατασκευής είναι αρκετά μεγάλος. Η κατασκευή αναπτύσσεται οργανικά αφήνοντας πάντα περιθώρια για επιδιορθώσεις, επεκτάσεις και ανακατασκευές.

Η δόμηση με φυσικά υλικά είναι φαινομενικά ασύνδετη με το αστικό περιβάλλον, παρ’ όλα αυτά μπορεί να αποδειχθεί ένα καλό θεμέλιο στην προσπάθεια όλων μας για αυτάρκεια, αυτοδιαχείριση της ζωής μας και αποκέντρωση.

 

Η συλλογικότητα σαλιγκάρι είναι ανοιχτή σε προτάσεις και συναντήσεις με άλλες συλλογικότητες και άτομα, σε ένα δίκτυο ανταλλαγής γνώσεων αλλά και έμπρακτης αλληλεγγύης.